Η Βιγιαρεάλ του υποτιμημένου Έμερι είναι η τέλεια απάντηση στην Ατλέτικο του Σιμεόνε

«Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω»… Μια έκφραση, πολλές αναμνήσεις, κυρίως από όταν πηγαίναμε σχολείο. Έλα όμως που τη συναντάς σε καθημερινή βάση και σε δεκάδες παραδείγματα.

Μια ατάκα που ταίριαξε γάντι στο μυαλό μου παρακολουθώντας το παιχνίδι της Μάντσεστερ Σίτι. Διότι η ομάδα του καθηγητή Πεπ, ήταν ο μοναδική που θέλησε να παίξει και έπαιξε. Η αντίπαλος της, εν προκειμένω περίπτωση η Ατλέτικο Μαδρίτης, ήταν απλά μια μουτζούρα σε έναν καμβά ζωγραφικής. Διότι αν κοιτάξει κανείς σε βάθος τα ματς της Σίτι και εφόσον καταλάβει τι βλέπει, θα παρατηρήσει πολλές ομορφιές και καλλιτεχνίες. Σε αντίθεση με τις συνεχόμενες μουτζούρες και τα... γράψε σβήσε του Σιμεόνε. Διότι... έγραψε αρχικά στο πινακάκι του ότι η ομάδα του θα κατέβει με αυτό το 5-3-2, που θα γέμιζε την περιοχή της ομάδας του και θα έκλεινε τους χώρους μέσα σε αυτή στον αντίπαλο. Λίγο μετά, το έσβησε και έγραψε από πάνω… 5-5-0. Διότι είδε πως σε ένα τέταρτο δεν έφτιαξε μισή φάση και σου λέει κάτσε να κρατήσω τα μπόσικα, μπας και γλιτώσω.

Χαζός δεν είναι ο Τσόλο, σαφώς. Φοβικός ναι, μπορεί να χαρακτηριστεί. Γνωρίζοντας πως η δύναμη της Σίτι είναι στις πλευρές, προσπάθησε αρχικά να περιορίσει τον Κανσέλο, ο οποίος είναι ίσως ο πληρέστερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο αυτή τη στιγμή και το... μυαλό του Πεπ στο χορτάρι, ενώ θέλησε επίσης να ντουμπλάρει τον Μαχρεζ. Γι’ αυτό και οι δύο επιθετικοί έγιναν… εξτρέμ ή πλάγιοι χαφ καλύτερα. Την ίδια ώρα, η τριάδα στα χαφ και τα τρία στόπερ, έκλειναν κάθε διάδρομο στον εγκεφαλικό Ντε Μπρόινε και στον Μπερνάρντο Σίλβα που έχει μετατραπεί από εξτρέμ σε έναν κορυφαίο box to box χαφ.

Το πείραμα έτυχε με θέαμα αποκρουστικό. Λογαριασμό δεν θα μας δώσει ο Σιμεόνε, ούτε θα ρωτήσει και κανέναν για το πως θα παίξει. Παρότι πλέον το έχει παρακάνει... Διότι όταν πήρε το πρωτάθλημα, είχε ξανά αμυντικούς προσανατολισμούς αλλά έφτιαχνε και μερικές φάσεις. Ήταν μια κυνική ομάδα που ήξερε τι ζητούσε στο γήπεδο και εν τέλει το έπαιρνε. Στο «Έτιχαντ», η ομάδα του Σιμεόνε έμοιαζε εγκλωβισμένη στις σκόρπιες σκέψεις του, με παίκτες να μοιάζουν σα να είναι αλυσοδεμένοι και να μην μπορούν να κάνουν... βήμα προς τα εμπρός. Επιθετική τακτική μηδέν, περιμένοντας τα όλα από κάποια έμπνευση η ένα σόλο του Φέλιξ ή αν τύχαινε καμία κατεβασιά του εξαιρετικού μπακ, Λόντι.

Και μέσα σε όλα, έρχεται μια ημέρα μετά η… συμπατριώτισσα Βιγιαρεάλ με το μικρότερο μπάτζετ, το μικρότερο βάθος στον πάγκο για να δώσει την κατάλληλη απάντηση. Το μικρό αυτό… γαλατικό χωριό που αντιστέκεται, που αν πήγαινε όλο στη ρεβάνς με την Μπάγερν Μονάχου θα γέμιζε τα 2/3 του «Allianz Arena». Κάτι παραπάνω από 50 χιλιάδες κατοίκους απαριθμεί το Βιγιαρεάλ, αλλά πέρυσι κατέκτησε το Europa League και συνεχίζει σταθερά να αγωνίζεται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και να είναι από τις «ζόρικες» ομάδες στη La Liga. O Ουνάι Εμερι μπορεί να χλευάστηκε αρκετές φορές κυρίως όταν ήταν στην Άρσεναλ, αλλά και στην Παρί. Ιδιαίτερα στους «κανονιέρηδες» όταν με τα μέτρια αγγλικά του έλεγε «good ebening» στους δημοσιογράφους και χασκογελούσαν μαζί του.

Ο Ισπανός τεχνικός συνεχίζει, όμως, να αποδεικνύει ότι είναι ένας προπονητής από το πάνω ράφι και ιδιαίτερα υποτιμημένος. Μετρ της τακτικής, ξέρει να διαβάζει τον αντίπαλο και να προσαρμόζεται πάνω σε αυτόν, δημιουργώντας διαρκώς παγίδες στα «ατού» του. Χθες, έχοντας τον εξαιρετικό Πάου Τόρες και με τρομερή ανασταλτική λειτουργία κατάφερε να κρατήσει τον Λεβαντόφσκι χωρίς κλασική φάση. Οι Γκνάμπρι, Μίλερ εξουδετερώθηκαν, με τον πιο επικίνδυνο παίκτη της Μπάγερν να είναι ο Κίμιχ! Ακόμη και όταν μπήκαν οι Σανέ, Γκορέτσκα, τα πράγματα δεν έφτιαξαν.

Η Βιγιαρεάλ ήταν υποδειγματική και το 1-0 την αδικεί ξεκάθαρα. Με κλασικές φάσεις, με δοκάρι, με τον Ντέιβις να κόβει δύο έτοιμα γκολ της Βιγιαρεάλ, ένα του Μορένο και ένα του Πεντράθα. Με τα «κίτρινα υποβρύχια» να μην παίζουν καν αυτό το αντιποδόσφαιρο του Σιμεόνε, παρότι υπήρχε ο ίδιος φόβος του… διασυρμού. Είναι διαφορετικό να έχεις καλή αμυντική λειτουργία και διαφορετικό να μην κάνεις τελική. Με λιγότερα εργαλεία, με τον 36χρονο Αλμπιόλ στα στόπερ, με τη διαχείριση από τον πάγκο να είναι εξαιρετική.



Σαφώς, η Βιγιαρεάλ πήρε ένα ισχνό προβάδισμα πρόκρισης. Σαφώς η Μπάγερν και πάλι μπορεί να το… γυρίσει και ίσως εύκολα. Ωστόσο, ο Έμερι είναι «μανούλα» στα νοκ-άουτ και ξέρει να «μακιγιάρει» τις αδυναμίες της ομάδας του. Είτε με τον Κοκλέν να παίζει κοντά στον Αλμπιόλ για να του δίνει βοήθειες, είτε με τους Καπού-Λο Σέλσο να ντουμπλάρουν τα μπακ και να κάνουν τους Παβάρ, Ντέιβις να μοιάζουν μπακ της σειράς.

Το «κίτρινο υποβρύχιο» κέρδισε μόνο του το δικαίωμα να ονειρεύεται και ο Ουνάι Έμερι ήταν αυτός που όρισε την τύχη της ομάδας του. Ελπίζοντας πως όταν ολοκληρωθεί η ρεβάνς στη Βαυαρία θα πει ένα μεγαλοπρεπέστατο «Good Ebening», χασκογελώντας...

Follow @giorgostsanakas